Άξιος ο κόπος του και ήταν μεγάλος, ομολογώ!!!
Ξεκινώντας από την ιστορική μορφή του ιδρυτή του Ιγνάτιου Λογιόλα και των πρώτων επτά μελών της Συντροφιάς, ο συγγραφέας δίνει, μέσω της βιογραφικής παρουσίασης 12 πορτρέτων αξιόλογων ανδρών του Τάγματος, μια πραγματικά χορταστική καταγραφή των ημερών και των έργων αυτού του Τάγματος, μέχρι και την παύση του το 1775.
Και δηλώνω εντυπωσιασμενος από το έργο που αυτοί οι άνθρωποι κατάφεραν. Αυτοί έσωσαν την Ρωμαϊκή Κουρία απέναντι στην αντιπαράθεση με τους Μεταρρυθμιστες, ανάγοντας το πεδίο σύγκρουσης στην γνώση των κλασικών γραμμάτων και στην διδασκαλία των νεότερων επιστημών, στα Κολέγια που δημιούργησαν και αποτέλεσαν πρότυπο όλων των συστημάτων διδασκαλίας, φυτώρια όλων των μεγάλων πνευμάτων της εποχής και των philosophes.
Τέκνα των Κολεγίων τους αποτέλεσαν μορφές όπως ο Μονταινιος, ο Βολταιρος, ο Ντιντερο.
Αυτοί πρώτοι άνοιξαν τις πύλες της Άπω Ανατολής και της Λατινικής Αμερικής στο αποστολικό έργο της Εκκλησίας, αποκαλύπτοντας στην Δύση τους πολιτισμούς των λαών της Ιαπωνίας, της Κίνας και της Νοτιοανατολικης Ασίας.
Πως το πέτυχαν; όχι σαν κατακτητές (αν κ κατέφτασαν πάνω στα πορτογαλικά εμπορικά) αλλά με σεβασμό στον πολιτισμό αυτών των λαών, μαθαίνοντας πρώτα από όλα τη γλώσσα τους και προσπαθώντας να συνδέσουν την διδασκαλία του Χριστιανισμου με την φιλοσοφία και το πνεύμα των λαών αυτών. Γνώρισαν και κατανόησαν βαθιά τον τρόπο ζωής των ανθρώπων στην Ιαπωνία, μελέτησαν και συνδυασαν τον κομφουκιανισμο με τον χριστιανισμό, σε αυτό που ονομάστηκε κινεζική διδασκαλία, δημιούργησαν το σημερινό αλφάβητο στο Βιετνάμ, έχτισαν κυριολεκτικά την "δημοκρατία των Γκουαρανι" στην Λατινική Αμερική, προστατευοντας τους ιθαγενείς από τα στιφη των δουλεμπόρων...
Ποτέ δεν αποτέλεσαν ένα πολυπληθες Τάγμα αλλά κάθε Ιησουίτης ήταν ένας άνθρωπος της εποχής του, γνήσιο τέκνο της Αναγέννησης και των Κλασικών Γραμμάτων, φορέας μιας πίστης που ήθελε να συμβαδίζει με το πνεύμα των νεοφωτιστων λαών και όχι να επιβάλει το δυτικό δόγμα και τελετουργικό, καίτοι έμειναν γνωστοί ως "φύλακες της Παποσυνης".
Η ρευστή αυτή "ηθική" τους, απόρροια της κατανόησης του Άλλου και της εν μέρει πολιτικής διάστασής της δράσης τους, τους έφερε αντιμέτωπους με τους γιανσενιστες της απόλυτης ηθικής, που τους κατηγόρησαν, όχι άδικα, ότι προσαρμοζαν τα μέσα στο σκοπό! Άλλωστε κατάφερναν πάντα να είναι δίπλα στην εξουσία, την οποία φρόντιζαν να εκμεταλλευονται, προς όφελος των σκοπών τους, όμως.
Ωστόσο ήταν η άνοδος του Απολυταρχικου Κράτους στην Ευρώπη που επέφερε, προσωρινά, την πτώση τους, αφού η οικουμενική διάσταση του ρόλου τους και η σταθερή υποστήριξη τους στην παπική βούλα, δεν μπορούσε να γίνει αποδεκτή πλέον στους βασιλιάδες που ήθελαν τον πολιτικό ρόλο τους σε διάσταση από τον θρησκευτικό.
Δεν ξέρω πόσους θα ενδιαφέρει, άλλωστε για να το διαβάσει κανείς απαιτείται καλή γνώση της ευρωπαϊκής ιστορίας.
Διαβάζεται όμως ευχάριστα χάρη στο παιγνιωδες ύφος του συγγραφέα και στην μετάφραση, που το αποτυπώνει εξαίσια!
Αν εκδοθεί και το δεύτερο μέρος...